Ciemne ściany

Zaczęło się od umiłowanej przez Polaków szarości. Ci odważniejsi decydowali się na podkreślenie architektury wnętrza antracytowym gzymsem czy kolumną. Potem szarość ogarniała coraz większe powierzchnie w naszych domach. Najbardziej popularne były szare ściany u wezgłowia łóżka. Jednak nadal pokutowało przeświadczenie, że ciemne elewacje pomniejszają pomieszczenie, że jeśli już, to możemy stosować je jedynie w bardzo przestronnych, wysokich i dobrze oświetlonych naturalnym światłem przestrzeniach. Dziś projektanci wnętrz, podobnie jak blogerzy, uwielbiają ciemne ściany. Gdy wpiszemy na Instagramie „#ciemnaściana” wyskoczą nam tysiące zdjęć malowniczych, szalenie modnych salonów, sypialni, holów. Zobaczymy również zdjęcia inspiracyjne z katalogów firm produkujących farby, m.in. Para Paints.

Fot. Swoją karierę ciemne ściany rozpoczynały w sypialniach. Zwykle na ciemny kolor malowano ścianę u wezgłowia łóżka. Dekorianhome.pl/Raca Architekci, Para Paints.

OKIEM ARCHITEKTA

Agnieszka Warych / www.warych.pl

Wnętrze w odcieniu szarości, granatu, ciemnego brązu, grafitu a nawet czerni, umiejętnie połączonych z fakturą szlachetnego drewna, skóry i miękkich tkanin to przede wszystkim nastrój i niepowtarzalny klimat;  szyk i elegancja – po prostu klasa sama w sobie.

Ciemna przestrzeń zawsze robi wrażenie, posiada oryginalny charakter, konotuje pewną tajemnicę, stanowi idealne miejsce do odpoczynku i relaksu.

Nieodzownym i chyba najważniejszym elementem ciemnego wnętrza jest odpowiednio dobrane oświetlenie, nie tylko główne, ale przede wszystkim kierunkowe i dekoracyjne. Nastrojowe lampy, liczne kinkiety, przygaszone boczne światła, zapachowe świece, sprawiają, że otoczenie staje się ciepłe i przytulne - można poczuć w nim „genius loci”.

Aby stworzyć tak wyjątkową przestrzeń należy zwróć uwagę również na detale i faktury, zwłaszcza te naturalne jak drewno, metal, glinę, cegłę czy dzianiny lniane. Ciemne a zarazem nastrojowe wnętrza lubią dodatki w postaci ozdobnych poduch, bawełnianych pledów, długich zasłon, czy sztuki.

Najmodniejsze kolory ścian we współczesnych wnętrzach to wspomniany już antracyt, granat, matowa czerń oraz ostatni krzyk mody – butelkowa, zieleń. Dlaczego tak pokochaliśmy ciemne ściany? Architekci podkreślają, że głębokie, atramentowe odcienie powierzchni, w szybki i tani sposób tworzą we wnętrzu niepowtarzalny klimat i atmosferę. „Ściany w nasyconych kolorach sprawiają, że pomieszczenia są oryginalne, zaskakujące, inne niż wszystkie” – dodają stylistki. Projektanci podkreślają także, że ciemne ściany stanowią znakomite tło do ekspozycji nie tylko sztuki, lecz także dekoracyjnych, biżuteryjnych lamp i wyjątkowych, wymagających specjalnej ekspozycji mebli. „Dobrym pomysłem jest łączenie wzorzystych tapet z jednolicie pomalowaną ścianą w nasyconej barwie, która to powtarza kolor występujący we wzorze – zdradza sekrety swojego warsztatu architekt wnętrz. Wszelkiego rodzaju okładziny ścienne oraz gzymsy także pięknie wyglądają pokryte intensywnym odcieniem farby. Jeśli zależy nam na „lżejszej” aranżacji – gzymsy i listwy przypodłogowe pozostawiamy białe.

Dzięki „przyzwoleniu” na ciemne ściany we wnętrzu swój renesans przeżywają też farby tablicowe, którymi zwykle pokrywaliśmy jedynie fragment ściany w pokoju dziecięcym bądź w kuchni. Tam miały wymiar ściśle praktyczny – służyły do zabawy i do pozostawiania informacji pomiędzy domownikami. Teraz rysując i pisząc na dużej powierzchni w holu lub w salonie tworzymy coś w rodzaju domowej kroniki czy też galerii. Spośród wielu farb tablicowych warto wybrać sprawdzoną, najwyższej jakości, szczególnie gdy zamierzamy pomalować nią większą powierzchnię (włoska marka farb Metropolis).

Ściany to za mało? Moda na ciemne powierzchnie eskaluje! Może jeszcze nie w Polsce, lecz tam, gdzie dyktuje się trendy – w Mediolanie, Londynie, Paryżu spotkać można niebanalne sufity. I to wcale nie w ekscentrycznych, artystycznych loftach, a w apartamentach zwykłych śmiertelników. Gdy decydujemy się na ciemny (najczęściej czarny) sufit, ściany zwykle pozostają jasne, co stanowi intrygujący kontrast i sprawia wrażenie, że wszystko zostało postawione na głowie.