Mój ulubiony styl projektowania to... spersonalizowany eklektyzm skrojony na potrzeby indywidualnego klienta.

W projektowaniu najtrudniejsze jest... nie ma rzeczy trudnych. Są jedynie wyzwania. Ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć, że ważne jest odpowiednie wypracowanie sposobu komunikacji z klientem. Zawsze się śmieję, że architekt jest jednocześnie psychologiem, im lepsza komunikacja tym lepsze wyniki pracy.

W projektowaniu najprzyjemniejsze jest... prezentowanie efektów pracy inwestorom. Choć tak na prawdę to cały proces projektowy sprawie ogromnie dużą przyjemność i satysfakcję.

Inspiracją w pracy jest dla mnie... spójność estetyczna i funkcjonalna.

W polskich projektach najbardziej denerwuje mnie... podążanie za aktualnymi trendami zamiast tworzenie wnętrz ponadczasowych skrojonych na potrzeby klienta.

Marka, która mnie nieustannie zachwyca... Jest ich wiele. Cenię markę Poliform za ponadczasową klasykę, Boconcept za duńską esencję  designu czy IKEA za wzornictwo w przyjaznej cenie.

Moim ulubionym kolorem we wnętrzu jest... kolor nieoczywisty. Uwielbiam zestawiać różne kolory ze sobą i stwarzać nieoczywiste połączenie między nimi. Jak w malarstwie, którym między innymi się zajmuje.

Mój ulubiony zagraniczny architekt wnętrz to... wielu cenię, ulubionego brak.  Największy sentyment mam do Roberta M. Wagnera z rmw-architekten we Frankfurcie nad Menem, u którego w pracowni mogłam przyglądać się jak prowadzić własną pracownie projektową. 

Mój faworyt wśród designerów produktów wnętrzarskich to... ciężko mówić o ulubionych designerach. Wolę mówić o ulubionych produktach.  A takich jest dużo. Krzesło Merano firmy Ton, tafle Oskara Zięty, Grzejnik Cyklon Termy czy lampa bambusowa  Sinnerlig Ikea.

Gdybym nie została architektem wnętrz zapewne byłabym... malarką.