Mój ulubiony styl projektowania to… trudno to nazwać stylem – chyba bardziej tendencją. Ale bazując na własnej intuicji, doświadczeniu, wyczuciu estetyki, z którą ktoś się może identyfikować lub nie, zwykle dążę do minimalizmu, wyróżniającego się prostotą, puryzmem. W swoich aranżacjach stawiam przede wszystkim na estetyczną funkcjonalność, dążąc do stworzenia przestrzeni komfortowych i przyjaznych. Ważna jest dla mnie poprawna kompozycja, czysta i oszczędna forma, oryginalne połączenia faktur, dbałość o detal.

W projektowaniu najtrudniejszy jest... wybór. Podjęcie ostatecznej decyzji, której powinnam być w 100% pewna, wybierając spośród morza możliwości, którymi zalewa nas świat. Moim największym zmartwieniem jest pośpiech i presja czasu, które bardzo ograniczają proces twórczy. Klienci często przychodzą do mnie w ostatniej chwili, kiedy projekt powinien być już na mocno zaawansowanym etapie.

W projektowaniu najprzyjemniejsze jest...  projektowanie, a więc cały proces tworzenia, kreowania i wszystko co z tym związane: intensywność myśli, burza mózgu, wytężanie umysłu, próbowanie, sprawdzanie, zestawianie, to znów wracanie do pierwotnej koncepcji .

Inspiracją w pracy jest dla mnie... natura. W sensie dosłownym i przenośnym. Uwielbiam wszystko, co wprowadza w kompozycji ład i porządek, bo te sprawiają, że czujemy się dobrze. A chyba nic innego nie ma na ludzi tak zbawiennego wpływu jak przyroda, która jest uporządkowana po swojemu. To właśnie ona, przy swej uniwersalności i ponadczasowości, otula spokojem i dodaje szlachetności.

Marka, która mnie nieustannie zachwyca… Vibia, Foscarini, Catellan, Bonaldo, Bisazza, Zuchetti… Zachwyca mnie wszystko to, co kojarzy się z dobrym, włoskim designem. Och, jak ja bym wszystkim moim klientom życzyła zasobności portfeli na miarę tych produktów. Choć cieszy, że i polskie wzornictwo nie odstaje i świeci przykładem w solidności i jakości.

Moim ulubionym kolorem we wnętrzu jest... nieustannie jestem wierna monochromatycznym wykończeniom wnętrz, w myśl zasady LESS IS MORE. Zwykle więc bazą są uniwersalne kolory ziemi. Staram się używać maksymalnie trzech wybarwień, a kolor kontrastowy wprowadzam jedynie w formie akcentu. I właśnie ten akcent kolorystyczny, o ile nie ma usilnych nacisków na konkretną barwę ze strony Inwestora, zdradza często mój stan ducha ;) a także trendy, z zachowaniem oczywiście zdrowego rozsądku. By tego było mało, namawiam klientów, by wnętrze domu czy mieszkania potraktować kompleksowo i konsekwentnie, a więc kolor i motyw przewodni przenika wszystkie pomieszczenia, tworząc spójną i analogiczną całość.

Gdybym nie została architektem wnętrz zapewne byłabym... społecznikiem, dziennikarzem śledczym, psychologiem, handlowcem, leśnikiem, przedszkolanką… jedno jest pewne - kimkolwiek bym nie została, na pewno robiłabym to, co kocham, co służy innym i niesie radość.